Dag 3 - Mizen Head en op weg naar Killarney

Hallo allemaal, Het regende heel hard toen we vanmorgen opstonden. Na het ontbijt zijn we nog een uurtje op de kamer gebleven, omdat we gelezen hadden dat het vanaf een uur of 10 droger zou worden. Dat klopte. Spullen gepakt en vertrokken. We kwamen een kamermeisje in de lift tegen. Zij begon een heel verhaal tegen ons, waar we niets van begrepen. Ze praten hier zo snel en zo anders dan Amerikaans Engels dat we het lastig kunnen volgen. Toen ik vroeg of ze een drukke dag had vertelde ze dat het wel meeviel nu de Oekraïners weer vertrokken waren. Kennelijk verbleven er een aantal in het hotel. Zo’n grote en hoge kamer zullen we wel niet meer krijgen. Dat is jammer, want we konden de koffers gewoon geopend op de grond laten liggen, zonder dat je je nek brak. We zijn naar het Zuiden richting Clonakilty gereden. Daar hebben we even door de hoofdstraat gelopen om de benen te strekken en daarna koffie / thee gedronken met een stuk gebak. Ik kwam binnen, zei ‘goodmorning’ en de medewerker vroeg direct of we uit NL kwamen. Hij was daar geboren, maar op zijn 2e naar Ierland vertrokken. Hij sprak nog een paar woorden Nederlands.

Daarna doorgereden naar Skibbereen. Ook daar even het dorp bekeken en geluncht. Toen we geluncht hadden werd het buiten wat lichter, de lucht klaarde wat op en het leek alsof de zon er door kwam. Intussen hoorden we ook dat Maartje geslaagd is voor de Havo. Superknap! We gingen door naar Mizen Head. Dit is een seinstation. Dit station werd gebouwd om schepen te waarschuwen tegen de verraderlijke rotsen die hier dicht aan de kust liggen. Peter had daar een wandeling gezien waarbij een boogbrug het seinstation verbindt met het vasteland. Onderweg nog een fotomomentje van een paar mooie rotsen in het water.

Toen we bij Mizen Head aankwamen parkeerden we de auto. Toen bleek dat het een wandeling was naar een uitzichtpunt, geasfalteerd en afgezet met hekken, omdat je over een klif loopt en we moesten er voor betalen (15 euro). Was geen enorme wandeling, wel met een steile trap van 99 tredes en hele mooie uitzichten. Supergelukkig waren we met de zon die doorbrak en de blauwe luchten. Daar hebben we mee geboft, want in de regen lopen geeft niet zo’n mooi uitzicht.

Na de wandeling, inmiddels was het 16 uur moesten we nog ruim 100 km naar het hotel. Onderweg nog een foto van een strandje genomen

Over een route die erg mooi was (Wild Atlantic Way). Het was rustig, maar veel bochten en slecht wegdek. Een smalle weg waar je 100 mocht rijden. Aardig door elkaar geschud.

Net na 18 uur waren we in het hotel. We hebben hier gegeten. Na het eten vertelde ik aan de receptioniste dat ik een föhn miste op de kamer. Ze vroeg of ik al achter de tv gekeken had. Nee, want dat is niet in me op gekomen om daar te kijken, maar daar hing inderdaad de föhn. Kamer is prima, maar wel een stuk kleiner dan in Cork. Morgen gaan we de Ring of Kerry rijden. Weersvoorspelling: regen. Groetjes, Peter en Monique