zondag 2 juni 2019

Dag 7, Mystras en naar Gerolimenas




Hallo allen,

Vanmorgen om 7 uur opgestaan. Alles deed het en na het douchen gingen we ontbijten. Blijkbaar sliepen alle andere gasten uit, want wij waren de enigen op dat tijdstip die in de ontbijtzaal zaten.

Daarna koffers weer gepakt, utgecheckt. Peter is de auto gaan halen, zodat we niet zo ver met de koffers hoefden te sjouwen. Dit was een heel fijn hotel (zoë resort). Ruime kamer, ruime badkamer, mooi uitzicht.

En toen gingen we weer op pad, richting Sparta.

In de buurt van Sparta ligt Mystras. Een verlaten stad tegen een heuvel aan. In de middeleeuwen woonden hier 40.000 mensen. Het hoogteverschil tussen het kasteel bovenop de berg en de ingang van het complex is 300 meter. We zijn in de benedenstad begonnen. Ook daar was het al veel trappenlopen, maar omdat je steeds pauze houdt wanneer Wel steeds met mooie uitzichten. Vooral kerken. En kloosters uit die tijd zijn goed bewaard gebleven. Ondanks dat het maar een graad of 23 was, kregen we het erg warm met lopen in de zon. In de ochtend staat de zon precies op de stad. Na een uurtje hadden we het beneden wel gezien. Op enig moment lijkt ieder gebouw hetzelfde. 












We hebben toen de auto gepakt en zijn naar boven gereden. Daar ook nog een uurtje rondgelopen. 







Daarna ergens geluncht. We kozen voor een taverne in de buurt van Mystras. Toen we bij de auto kwamen was er namelijk een reclamefolder van het restaurant tussen de klink van de auto geklemt. Er stond op dat ze een terras in de tuin hadden met uitzicht op Mystras. Dat leek ons wel wat. Heerlijk gegeten. Iets Grieks. 

Daarna hadden we nog een rit van anderhalf uur voor de boeg. Door een mooi berglandschap. 

achter door ligt Gerolimenas
Tegen 15:30 uur waren we bij het hotel in Gerolimenas. Peter reed er direct naar toe. Ik meende dat hij fout zat, maar het was toch echt het goede hotel. Beviel me aan de buitenkant al niet zo. Even later kwam Peter weer naar de auto met iemand achter zich aan. We mochten kiezen uit twee kamers. Een met zeezicht, die niet zo groot was, een zonder zicht en ietsjes groter. Ik zag alleen maar 2 kamers met een klein tweepersoonsbed dat tegen een muur stond (zo’n muur van oude stenen). Dat zou dus betekenen dat ik twee nachten (de muur stond aan mijn kant) niet mijn benen of armen buiten het bed zou kunnen gooien en met mijn gezicht of rug tegen een muur lag. Nog eens op de voucher gekeken en daar stond op dat we een grotere kamer zouden krijgen. Daar hadden we bij het boeken ook om verzocht en voor bij moeten betalen. Ik terug naar de receptie. Die receptie was in het restaurant. Midden in het restaurant stond een bureau vol met rommel en daarachter zat een man. Hij vertelde dat het hotel vol zat en dat hij nog een groep verwachtte. Nou, ik had op booking.com gezien dat er nog kamers met twee bedden vrij waren. Uiteindelijk kregen we een kamer met 1000 excuses op de bovenst etage. Een grotere kamer, wel met piepklein raam. In dit dorp bevinden zich veel torens. Vroeger beschoot men vanuit die torens de buren. De kleine ramen zijn dus vroegere schietgaten. 
Ik vind het hotel nog steeds niets, maar we kunnen in ieder geval slapen. Wij begrijpen niet dat de reisorganisatie dit deel van het land heeft betrokken in de reis en de mensen daar dan 2 nachten stalt. Het hotel ligt weliswaar aan een mooie baai, maar wel aan een stenenstrand. Kun je dus niet echt lekker liggen. 

Er staat wel een terras op het strand. Daar zijn we gaan zitten. We bestelden twee cola. Helaas stootte ik het lege glas om. Lag natuurlijk direct in 1000 stukken op de stenen. Een paar splinters op mijn voet, meteen beetje bloed. Maar die jongeman die in het hotel werkt kwam het meteen opruimen. Zal ons inmiddels wel irritant vinden. 


Als dank voelde ik me min of meer verplicht om in het restaurant van het hotel te eten. Wij waren aanvankelijk de enige eters. Iedere tafel is wel bezet, maar door allemaal plaatselijke oude mannen. En die blijven niet op een zelfde plek zitten, maar verplaatsen zich steeds naar een andere tafel. Best wel een beetje raar hier.

Ik zit inmiddels in het restaurant dit blog te typen. Want op de kamer hebben we geen wifi.

Als het weer goed is gaan we morgen eerst in de buurt wat bekijken en dan naar een strand 40 km verderop waar wel zand is. 

Ondanks het tegenvallende hotel hebben we wel weer een hele leuke dag gehad. 

Groetjes
Peter en Monique










Geen opmerkingen:

Dag 9 - Dublin

Hallo allen, Peter ging zich vannacht minder lekker voelen. Veel hoesten, zweten. Koorts denk ik. Vervelend als je nooit ziek bent en dan ...