Gisteren toen ik naar bed ging moest ik daar in rollen, zo hoog is het bed. Je gaat er met je rug tegenaan staan, dan laat je je vallen en dan omrollen totdat je helemaal in bed ligt 😂😂. Gelukkig hoefde ik er vannacht niet uit. Superzacht matras. We zagen op de recensies bij dit appartement dat iemand daar over klaagde. Was dus wel zacht, maar lag lekker. Al zouden wij thuis niet zo’n matras willen.
Vanmorgen zijn we uit gaan ontbijten, want Peter wilde weer naar Peach restaurant. Daar zijn we tijdens eerdere vakanties vaker geweest. Je kunt daar alleen voor ontbijt en lunch terecht. Peter heeft zijn spek, eieren en riéfkook (hashbrowns) weer gehad en ik nam fruit met yoghurt en daar zat dan een muffin bij. Mijn ontbijt was zo groot dat ik voor het eerst met een box wegging. De muffin werd ingepakt.
Daarna terug naar het appartement om andere schoenen aan te doen, want we zouden een stuk gaan wandelen. Toen we weer wegliepen van onze voordeur kwamen we onze buurvrouw tegen. Zij is Oostenrijks, hij Zwitser, ze zijn 56 jaar bij elkaar, ze wonen in Cannes en hebben hun vakanties altijd in Amerika doorgebracht. En dat beviel zo goed dat ze nu al jarenlang een aantal wintermaanden hier doorbrengen. Ze zijn 1 oktober aangekomen en 20 december gaan ze weer naar huis. Ze bleef maar praten. Ze ging naar het strand, met de bus. Haar man was al weg, want zij zat nog te bellen. Gevraagd of we haar bij Coquina beach konden afzetten. Ze had ons intussen namelijk verteld dat ze 80 jaar was en haar man 79. Ze hadden geen auto, deden alles met de bus (die is gratis hier op het eiland).
Daarna zijn wij de andere kant uitgereden, naar Neal preserve. Dat is een klein reservaat waar je kunt wandelen. En heel blij dat het maar klein was, want het was weer erg warm en benauwd. Na 5 minuten kwamen de druppels alweer langs onze gezichten omlaag rollen.
Voor Henny en Mildred: dit ligt aan de Manatee avenue links, wanneer je vanuit Bradenton naar Holmes Beach rijdt, net voor de brug links.
 |
| brug naar Holmes beach vanuit de uitkijktoren |
Daarna zijn we naar het strand gegaan. Toen we de buurvrouw wegbrachten zagen we dat het erg druk was op de parkeerplaatsen. We besloten daarom om maar lopend naar het strand te gaan, 5 minuten vanuit ons appartement. Je komt dan op een prive strand uit, zonder faciliteiten.
We hadden de parasol uit het appartement meegenomen. Maar het zand was hier zo rul dat het heel lastig was om de paal in de grond te krijgen, althans op een manier dat de parasol bleef staan. Uiteindelijk is dat gelukt. De zee was best wel ruw. Zo ruw dat ik maar tot aan mijn knieen erin ben gegaan. Bang dat ik zou vallen en mijn hand weer open zou springen. Peter is wel wat verder gegaan. Hij zei dat de golven soms wel 2 meter hoog waren. Brrrr niets voor mij.
 |
| omdat hier geen parkeerplekken zijn is het een rustig deel van het strand |
Op het strand heb ik mijn muffin gedeeld met Peter. En op de een of andere manier hebben meeuwen er een neus (snavel) voor wanneer je iets eet. Gelijk kwamen er twee aanvliegen. Gelukkig vielen ze ons niet aan. Maar een is blijven zitten totdat we weer weggingen. Hij heeft overigens niets gekregen, want als je gaat voeren komen er gelijk 100.
Daarna nog even bij het zwembad liggen lezen.
De buurvrouw tipte de Oyster Bar op de Bridge Pier. Was een goed restaurant en niet duur. Was inderdaad erg lekker.
Oh, en de klok is bij ons nog niet naar wintertijd, waardoor het tijdsverschil met Nederland nu 5 uur is.
Tot morgen.
Peter en Monique
Geen opmerkingen:
Een reactie posten