We zijn vroeg opgestaan, hebben ontbeten en zijn naar Canyon de Chelly gereden, een paar km verderop. Daar stonden al een stuk of 20 mensen te wachten die dezelfde toer door de Canyon met de jeep gingen maken. Toen de jeep aan kwam rijden stapten alle mensen voor ons in zodat wij geen keuze meer hadden in de plek. We kwamen best wel krap te zitten. De gids zei dat er nog 4 mensen op de lijst stonden die er nog niet waren maar dat voor die mensen een nieuwe jeep zou komen. Toen vroeg hij aan de mensen die al in de auto zaten of er iemand naar de andere jeep wilde overstappen. Wij, en nog een Amerikaans stel, staken meteen onze hand op. Uiteindelijk zaten we met 8 in een auto waar er 20 in kunnen. Zaten we dus toch nog ruim.
Een canyon vanaf de bodem bekijken is heel wel bijzonder en het zag er erg mooi uit.
De gids – een Navajo indiaan – hield bij iedere rots waarop tekeningen uit de oudheid stonden stil, zodat we steeds uitvoerige verhalen te horen kregen over hetgeen zijn volk was aangedaan in het verleden. Zelf had ik erg veel moeite om die man met zijn Indianen accent te verstaan. We waren blij dat we uiteindelijk gekozen hadden voor de toer van 3,5 uur ipv 8 uur die we eerst van plan waren te doen. Na een tijd werd het in die open auto toch wel warm en ging de zon wat branden. En op een gegeven moment zijn alle rotsen en tekeningen voor ons hetzelfde. Peter zat onder een groot badlaken dat we meegenomen hadden. Ik heb zelf niet meer zo’n last van de brandende zon. Begin al een beetje bruin te worden.
Na de toer zijn we een 75 km verderop in Blanding een hotel gaan zoeken. Dat is alweer Utah. Peter had geen bier meer en wilde even een paar blikken gaan kopen bij een tankstation. Ik zei dat ze in het dorp (Mormonen) waarschijnlijk geen bier verkopen. Peter ging toch en ik ben gaan zwemmen. Het duurde vrij lang voordat Peter terug was. Ik had gelijk gehad. Blanding was een ‘ dry town’, geen alcohol. Is hij 5 km verderop naar een tankstation gegaan voor zijn bier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten